Zjazd zakończył się przed czasem co należy uznać za epokowe osiągnięcie zjazdów ZHR. Goście przemówili, listy zostały odczytane. Ogłoszono też wyniki wyborów. Mimo tego ze były pozytywne, nie wszyscy byli zadowoleni. Chętnie pocieszyłybyśmy druha Naczelnika, ale boimy się żony.
Laski wpisały się w klimat zjazdu, mało pisać, mało gadać , dużo spać. Zobaczymy co będzie następnym razem.
Już już pojawił się promyk nadziei. Laski podniosly się z kinowych foteli. W Komisji Rewizyjnej było więcej kandydatów niż miejsc. Oczyma wyobraźni widziałyśmy już te pytania pogrążające o prawidłowo opisaną fakturę i NIPy wszystkich okręgów. Sny pozostaną jednak snami. Będziemy pamiętać druhu Aleksandrze.
Zwykle na zjazdach najciekawsze są pytania i odpowiedzi. Nie na 14. Tutaj najwięcej emocji wzbudza poprawka fo statutu określająca kto jest czyim przełożonym. Ach co zrobiłybyśmy bez naszych dyskutorów.
Trzeba się przyznać. Pierwszy dzień przespałyśmy. Zbyt wygodne fotele, niezbyt wiele dzialo się na sali zjazdowej i odespałyśmy ostatni biwak. Po obudzeniu okazało się że nie wele straciłyśmy. Absolutoria udzielone, dyskusja przygotowana i przeprowadzona. Cos przegapilismy?
Jak dowiadujemy się z przemówień wszyscy są z Gdanska. Tez bysmy chciały. Można zostać prezydentem, premierem albo przynajmniej członkiem sądu harcerskiego.
